Poszukiwanie roślin przydatnych do uprawy w systemie relay intercropping
Type
Project
Date Issued
2022
Author
Discipline
agriculture and horticulture
Abstract (PL)
Podczas gdy poszukiwanie metod produkcji, które są dostosowane do zmieniającego się klimatu i warunków środowiskowych leża u podstaw Agronomii, marzeniem od zawsze rolników pozostają żniwa dwa razy do roku. Agrotechniką uprawy, która ma szansę zrewolucjonizować rolnictwo w Polsce jest współrzędna uprawa dwóch gatunków roślin na tym samym polu (eng. Relay Intercropping). Kluczowe w rozwoju tej technologii jest prowadzenie badań nad doborem gatunków do uprawy.
Pszenica ozima jest najpopularniejszą rośliną uprawianą w Polsce. O opłacalności produkcji decyduje wysoki potencjał plonowania czy wykorzystanie wody zgromadzonej przez zimę. W typowej agrotechnice pszenica wysiewana jest w 2 połowie września, a w kolejnym roku na przełomie lipca i sierpnia jest zbierana. Okres jaki pozostaje od żniw pszenicy do zakończenia jesiennej wegetacji jest jednak zbyt krótki, aby otrzymać jeszcze tego samego roku drugi plon nasion nawet gatunków o najkrótszym okresie wegetacji. Rośliny takie jak soja czy gryka musiałyby być zasiane do końca maja aby miały szansę wydać nasiona możliwe do zbioru. Szansą na rozwiązanie problemu brakujących 50-60 dni wegetacji jest uprawa dwóch gatunków przez ten czas równocześnie na jednym polu.
Choć na całym świecie prowadzone są badania tej technologii to w Polsce dotychczas brak wyników dotyczących takiego postępowania. Liczni autorzy sprawdzają współrzędny efekt uprawy soi i kukurydzy (Raza i in. 2021), soi i rzepaku (Mohammed i in. 2021), bawełny i soczewicy (Wang i in. 2021). Suma temperatur efektywnych daje szansę na taką uprawę roślin, choć wyzwaniem pozostaje dostępność wody.
Celem projektu jest sprawdzenie możliwości uprawy różnych gatunków roślin w systemie relay intercropping, wsiewanych w pszenicę ozimą.
Doświadczenie będzie założone na plantacji pszenicy ozimej. Zostanie ona specjalnie przygotowana na potrzeby eksperymentu. Na każde 3-5 rzędów pszenicy ozimej tworzących pas będzie przypadać 4-5 rzędów pozbawionych roślinności. Będzie to przestrzeń pozostająca nieobsiana aż do II połowy maja, kiedy to w te rzędy zostaną wsiane: a) soja, b) gorczyca, c) gryka, d) facelia. Wsiewka zostanie wykonana za pomocą specjalistycznego siewnika własnej konstrukcji.
Doświadczenie będzie założone w 4 powtórzeniach i obejmować będzie: Kontrola I (pszenica w czystym siewie), Kontrola II (pszenica siana pasami), Kontrola III-IV (wsiewki w czystym siewie) oraz mix VII-X (pszenica + wsiewka). Następnie w trakcie wegetacji prowadzone będą obserwacje: wschodów roślin, intensywność wegetacji, porażenie przez choroby, elementy plonowania, wysokość roślin. Zbiór zostanie przeprowadzony za pomocą autorskiej modyfikacji kombajnu poletkowego, która umożliwi selektywny zbiór wyłącznie rzędów pszenicy, pozostawiając nieuszkodzone rzędy z wsiewką. To również najtrudniejsza część eksperymentu. Chwasty będą kontrolowane chemicznie i mechanicznie. Na przełomie września i października zebrane zostaną plony wtóre oraz oznaczone ich parametry plonowania. Oznaczona będzie masa tysiąca nasion, masa hektolitra, wilgotność, zawartość białka.
Pszenica ozima jest najpopularniejszą rośliną uprawianą w Polsce. O opłacalności produkcji decyduje wysoki potencjał plonowania czy wykorzystanie wody zgromadzonej przez zimę. W typowej agrotechnice pszenica wysiewana jest w 2 połowie września, a w kolejnym roku na przełomie lipca i sierpnia jest zbierana. Okres jaki pozostaje od żniw pszenicy do zakończenia jesiennej wegetacji jest jednak zbyt krótki, aby otrzymać jeszcze tego samego roku drugi plon nasion nawet gatunków o najkrótszym okresie wegetacji. Rośliny takie jak soja czy gryka musiałyby być zasiane do końca maja aby miały szansę wydać nasiona możliwe do zbioru. Szansą na rozwiązanie problemu brakujących 50-60 dni wegetacji jest uprawa dwóch gatunków przez ten czas równocześnie na jednym polu.
Choć na całym świecie prowadzone są badania tej technologii to w Polsce dotychczas brak wyników dotyczących takiego postępowania. Liczni autorzy sprawdzają współrzędny efekt uprawy soi i kukurydzy (Raza i in. 2021), soi i rzepaku (Mohammed i in. 2021), bawełny i soczewicy (Wang i in. 2021). Suma temperatur efektywnych daje szansę na taką uprawę roślin, choć wyzwaniem pozostaje dostępność wody.
Celem projektu jest sprawdzenie możliwości uprawy różnych gatunków roślin w systemie relay intercropping, wsiewanych w pszenicę ozimą.
Doświadczenie będzie założone na plantacji pszenicy ozimej. Zostanie ona specjalnie przygotowana na potrzeby eksperymentu. Na każde 3-5 rzędów pszenicy ozimej tworzących pas będzie przypadać 4-5 rzędów pozbawionych roślinności. Będzie to przestrzeń pozostająca nieobsiana aż do II połowy maja, kiedy to w te rzędy zostaną wsiane: a) soja, b) gorczyca, c) gryka, d) facelia. Wsiewka zostanie wykonana za pomocą specjalistycznego siewnika własnej konstrukcji.
Doświadczenie będzie założone w 4 powtórzeniach i obejmować będzie: Kontrola I (pszenica w czystym siewie), Kontrola II (pszenica siana pasami), Kontrola III-IV (wsiewki w czystym siewie) oraz mix VII-X (pszenica + wsiewka). Następnie w trakcie wegetacji prowadzone będą obserwacje: wschodów roślin, intensywność wegetacji, porażenie przez choroby, elementy plonowania, wysokość roślin. Zbiór zostanie przeprowadzony za pomocą autorskiej modyfikacji kombajnu poletkowego, która umożliwi selektywny zbiór wyłącznie rzędów pszenicy, pozostawiając nieuszkodzone rzędy z wsiewką. To również najtrudniejsza część eksperymentu. Chwasty będą kontrolowane chemicznie i mechanicznie. Na przełomie września i października zebrane zostaną plony wtóre oraz oznaczone ich parametry plonowania. Oznaczona będzie masa tysiąca nasion, masa hektolitra, wilgotność, zawartość białka.