Identyfikacja układów allelicznych genów fotoneutralności i wczesności oraz opracowanie metodyki otrzymywania roślin homozygotycznych u soi.

Niedostosowanie większości genotypów soi do szerokości geograficznej Polski wynika z faktu, że soja jest gatunkiem dnia krótkiego. Dlatego też, genotypy soi przeniesione w warunki dnia długiego wydłużają okres wegetacji i nie dojrzewają lub dojrzewają zbyt późno w warunkach Polski. Długość okresu wegetacji zależy od wielu genów (E1 – E10) i QTL kontrolujących czas kwitnienia i dojrzewania u soi, wpływających jednocześnie na reakcję fotoperiodyczną roślin. W ramach projektu były realizowane 3 tematy badawcze z następującymi celami: 1- określenie składu allelicznego 150 genotypów kolekcyjnych soi w obrębie dwóch genów zdeterminowania wzrostu oraz siedmiu genów wczesności kwitnienia

2 - przeprowadzenie obserwacji fenotypowych (terminu kwitnienia i dojrzewania) 150 genotypów kolekcyjnych i referencyjnych soi w warunkach polowych

3 - otrzymanie 2 pokoleń soi w jednym roku. materiałem do badań było 150 genotypów wybranych z kolekcji Katedry Genetyki i Hodowli Roślin w tym genotypy referencyjne sprowadzone z Soybean Germplasm Collection (USA), z kolekcji Japanese Soybean Core Collection (Japonia) i z kolekcji Plant Gene Resources of Canada. Analizy molekularne były przeprowadzane w dwóch laboratoriach – w IGR i w KG i HR. Na podstawie danych literaturowych wybrano startery do reakcji PCR amplifikujące markery na znane geny wczesności kwitnienia (E1, E2, E3, E4, E7, E9, E10) i zdeterminowania wzrostu (Dt1 i Dt2). Analizę zakończono dla 26 markerów (23 markerów z zestawu podstawowego i 3 markerów dodatkowych). W puli badanych linii soi (150 genotypów) istnieje znaczne zróżnicowanie składu allelicznego genów E1, E2, E3, E4, E7 i Dt1, które umożliwia prowadzenie prac w kierunku rozpoznania optymalnych kompozycji allelicznych warunkujących adaptację soi do występujących w Polsce warunków klimatycznych. Oceniane w doświadczeniu 150 genotypów soi różniło się znacznie pod względem przebiegu kwitnienia, długości okresu wegetacji oraz analizowanych cech morfologicznych i komponentów plonu. Długość okresu wegetacji ocenianych genotypów była zróżnicowana (124 – 188 dni), co świadczy o ich prawidłowym wyborze i umożliwi powiązanie układów allelicznych genów wczesności z ich wpływem na dojrzewanie roślin soi w warunkach klimatycznych Polski. Średnia liczba strąków i nasion z rośliny była najwyższa przy najmniejszej obsadzie roślin i malała wraz ze wzrostem obsady. Największa obsada roślin 630/m2 zapewniała otrzymanie z rośliny średnio kilku nasion, co jest wystarczającą liczbą nasion dla metody pojedynczych nasion. Odnotowanie jednak w przypadku największej obsady roślin, które nie zawiązały strąków wskazuje, że jest to największa możliwa odsada roślin w tych warunkach. W warunkach szklarniowych zarówno w KG i HR jak i w Szelejewie można otrzymać dwa pokolenia soi w jednym roku i w rezultacie skrócić o dwa lata czas otrzymywania linii homozygotycznych soi.