Enhancing tree sapling growth under drought stress conditions using biostimulants and mulching

Zmiany klimatyczne prowadzą do częstszych i bardziej dotkliwych okresów suszy, co stanowi poważne zagrożenie dla ekosystemów leśnych. W obliczu tych wyzwań coraz istotniejsze dla współczesnego leśnictwa staje się poszukiwanie skutecznych metod łagodzenia negatywnego wpływu niedoborów wody na wzrost i rozwój sadzonek drzew. Niniejsze badanie miało na celu ocenę wpływu biostymulatorów oraz ściółkowania na parametry wzrostu sadzonek sosny zwyczajnej Pinus sylvestris L. i dębu bezszypułkowego Quercus petraea (Matt.) Liebl. w warunkach stresu suszy. W eksperymencie zastosowano dostępny komercyjnie biostymulator „Kaishi” (jego skład przedstawiono w tabeli 1) oraz ściółkowanie zrębkami sosnowymi (osobno i w kombinacji), aby zbadać ich potencjał w poprawie wzrostu sadzonek. Badanie koncentrowało się na analizie kluczowych parametrów wzrostu, takich jak masa korzeni, masa łodygi, średnica szyi korzeniowej oraz masa liści/igieł. Wyniki badania wykazały, że jednoczesne zastosowanie biostymulatora i ściółkowania przyniosło najbardziej znaczące korzyści dla wzrostu sadzonek obu gatunków. W przypadku sosny zwyczajnej kombinacja tych dwóch metod miała istotny wpływ jedynie na średnicę szyi korzeniowej, natomiast zastosowanie biostymulatora i ściółkowania osobno nie przyniosło istotnych efektów (ryc. 1; tab. 2). W przypadku dębu bezszypułkowego połączenie biostymulatora i ściółkowania pozytywnie wpłynęło na szerszy zakres parametrów, w tym masę korzeni, masę łodygi oraz średnicę szyi korzeniowej, co wskazuje na bardziej kompleksową reakcję. Samo ściółkowanie również wykazało istotny pozytywny wpływ na wzrost sadzonek, w odniesieniu do średnicy szyi korzeniowej i masy pędu (ryc. 2; tab. 3). Zastosowanie samego biostymulatora nie przyniosło istotnych korzyści w przypadku obydwu badanych gatunków. Zaobserwowane różnice w reakcji poszczególnych gatunków na zastosowane zabiegi zwracają uwagę na znaczenie indywidualnych cech i wymagań poszczególnych gatunków przy wdrażaniu strategii wykorzystujących biostymulatory oraz ściółkowanie w szkółkach leśnych i na uprawach. Badanie wykazało, że połączenie biostymulatorów i ściółkowania stanowi skuteczną strategię dla poprawy wzrostu i odporności na suszę sadzonek drzew leśnych. Synergistyczne efekty zaobserwowane przy jednoczesnym stosowaniu dwóch zabiegów sugerują, że mogą one wzajemnie uzupełniać się w poprawie warunków wzrostu sadzonek w warunkach suszy. Prawdopodobna poprawa warunków wilgotnościowych i termicznych w glebie poprzez ściółkowanie, przy jednoczesnym stymulowaniu aktywności metabolicznej przez biostymulator, wykazała korzystny wpływ na większość mierzonych parametrów. W celu lepszego zrozumienia mechanizmów działania i zoptymalizowania wykorzystania biostymulatorów oraz ściółkowania konieczne są dalsze badania. Połączenie biostymulatorów i ściółkowania może stanowić, w świetle niniejszych badań, obiecującą strategię adaptacyjną dla leśnictwa w kontekście zmieniającego się klimatu, przyczyniając się do zwiększenia odporności sadzonek drzew leśnych na coraz częstsze i intensywniejsze okresy suszy