Ocena właściwości przeciwutleniających ekstraktów z pędów różnych drzew iglastych

Drzewa iglaste od dawna stosowane są jako źródło związków o potencjale terapeutycznym, prozdorowotnym, a także jako surowce zawierające charakterystyczne substancje zapachowe i smakowe. Obecnie jednak, poza korą, różne części drzew iglastych nie znajdują zastosowania w wielu gałęziach przemysłu. Pędy są prawie nieobecne jako składnik żywności oraz kosmetyków i innych produktów prozdrowotnych, pomimo ich szerokiej dostępności, niskiej ceny i możliwości ekologicznego ich pozyskania. Celem pracy była ewaluacja ekstraktów wodnych z utrwalonych przez liofilizację pędów wybranych drzew iglastych tj. świerk pospolity (PA), modrzew europejski (LD), daglezja zielona (PM) i jałowiec pospolity (JC) jako źródła związków bioaktywnych i aktywności przeciwutleniającej. Przeprowadzone analizy wykazały, że wszystkie z badanych ekstraktów cechowały się zawartością związków bioaktywnych o aktywności przeciwutleniającej. Największą zawartością badanych związków fenolowych cechował się ekstrakt PA (19750 µg/g s.m), następnie JC (12139 µg/g s.m), LD (11553 µg/g s.m), a najniższą PM (10489 µg/g s.m), z kolei w badaniu ogólnej zawartości fenoli, najwyższy wynik uzyskały ekstrakty LD i PA, aczkolwiek mimo niższej zawartości ba danych składników bioaktywnych, największą zdolnością do hamowania wolnych rodników DPPH cechowały się ekstrakty JC i PM.